Reklama

Polska

Zmarł ks. kan. prof. Antoni Siemianowski - wybitny filozof i wykładowca

W niedzielę 4 grudnia w Archidiecezjalnym Domu Księży Seniorów w Gnieźnie zmarł ks. kan. prof. dr hab. Antoni Siemianowski - filozof, zasłużony wykładowca poznańskiego UAM i gnieźnieńskiego seminarium duchownego, autor ponad 170 publikacji, recenzji i książek, kanonik gnieźnieńskiej Kapituły Prymasowskiej.

[ TEMATY ]

Gniezno

©MaverickRose – stock.adobe.com

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Śp. ks. prof. Antoni Siemianowski urodził się 28 maja 1930 r. w miejscowości Mimowola pod Inowrocławiem. Uczęszczał do znanego i szanowanego inowrocławskiego Liceum im. Jana Kasprowicza. Po maturze wstąpił do Prymasowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Gnieźnie. Święcenia kapłańskie przyjął 25 maja 1956 z rąk bp. Franciszka Jedwabskiego. Jego kursowym kolegą był m.in. kard. Józef Glemp. Po krótkiej pracy duszpasterskiej m.in. jako kapelan sióstr służebniczek w Pleszewie, w 1959 rozpoczął studia specjalistyczne z zakresu filozofii teoretycznej w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Doktorat obronił w 1966 r. na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL na podstawie pracy „Metafizyczna konieczność istnienia Boga według Henryka z Gandawy”.

W styczniu 1966, jeszcze przed obroną doktoratu, został powołany do grona nauczycieli seminaryjnych. Objął wówczas systematyczne wykłady z zakresu filozofii: wstęp do filozofii, logikę, teorię poznania, filozofię przyrody i psychologię. Problematyka wykładów wykraczała poza problematykę historii filozofii, ucząc więc drugich, musiał sam się uczyć intensywnie, aby poszerzyć swoją wiedzę. Co prawda, nie mógł myśleć o samodzielnej pracy nad ulubionymi zagadnieniami, ale mimo to praca dydaktyczna dawała dużą swobodę: zaczął na nowo samodzielne studia filozofii, teraz już na potrzeby ukierunkowanej dydaktyki, wgłębiając się w filozofię współczesną. W 1994 r. uzyskał tytuł doktora habilitowanego z całości dorobku naukowego.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Od 1998 r., w związku z włączeniem Papieskiego Wydziału Teologicznego w Poznaniu w struktury Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, został mianowany profesorem nadzwyczajnym filozofii teoretycznej na Wydziale Teologicznym UAM, a w 2003 r. uzyskał tytuł profesora tzw. belwederskiego. W 1999 r. został wybrany przez Radę Wydziału Teologicznego do Senatu Akademickiego; senatorem był jednak tylko przez jeden rok, gdyż po skończonym 70. roku życia i przejściu na emeryturę musiał zrezygnować z tej funkcji. Nadal jednak pracował na wydziale jako profesor filozofii, wykładając i pisząc artykuły z zakresu etyki wartości i antropologii filozoficznej oraz szkice historyczno-teoretyczne o europejskim myśleniu o człowieku.

Reklama

Śp. ks. Antoni Siemianowski napisał ponad 170 artykułów, recenzji, publikacji i książek z zakresu filozofii m.in.: „Człowiek i Prawda” (Poznań 1986), „Śmierć i perspektywa nadziei” (Gniezno 1992), „Człowiek a świat wartości” (Gniezno 1993), „Szkice z etyki wartości” (Gniezno 1995), „Antropologia filozoficzna” (Gniezno 1996), „Sumienie” (Bydgoszcz 1997), „Zrozumieć miłość. Fenomenologia i metafizyka miłości” (Bydgoszcz 1998), „Czym jest filozofia?” (Toruń 2006). Publikował m.in. w czasopismach: „W drodze”, „Znak”, „Akant”, „Colloquia Theologica Adalbertina”.

Ostatnie dwa lata życia spędził w Archidiecezjalnym Domu Księży Seniorów w Gnieźnie. W maju 2022 obchodził 66-lecie kapłaństwa. Był najstarszym pod względem „stażu” kapłanem archidiecezji gnieźnieńskiej. W pamięci pokoleń kleryków, studentów, a także tych, którzy mieli okazję go poznać, pozostanie nie tylko jako wybitny mentor i intelektualista, ale niezwykle skromny, serdeczny i uduchowiony człowiek.

Termin i miejsce pogrzebu zostaną opublikowane na stronie www.archidiecezja.pl

2022-12-04 12:12

Ocena: +5 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Dokładnie 70 lat temu płonęła katedra gnieźnieńska

[ TEMATY ]

pożar

katedra

Gniezno

Wikipedia.org

Dokładnie przed 70 laty płonęła gnieźnieńska katedra, ostrzelana przez radzieckie czołgi. Przez lata PRL nie wolno było o tym mówić. Jeden ze świadków tego wydarzenia, Julian Śmielecki uwiecznił je na zdjęciach. Fotografie – czarno białe, nieostre, ciemne – wywołano ponownie po ponad sześćdziesięciu latach. Dziś można je zobaczyć ponownie w Miejskim Ośrodku Kultury w Gnieźnie.

Było mroźne popołudnie 23 stycznia 1945 roku. W mieście nie było już Niemców. Wygnano ich dwa dni wcześniej. Byli za to żołnierze radzieccy. Około 15.00 na gnieźnieński Rynek wjechały dwa sowieckie czołgi i zaczęły strzelać do katedry. Celowali w figurę Matki Bożej i krzyże.

CZYTAJ DALEJ

Święty oracz

Niedziela przemyska 20/2012

W miesiącu maju częściej niż w innych miesiącach zwracamy uwagę „na łąki umajone” i całe piękno przyrody. Gromadzimy się także przy przydrożnych kapliczkach, aby czcić Maryję i śpiewać majówki. W tym pięknym miesiącu wspominamy również bardzo ważną postać w historii Kościoła, jaką niewątpliwie jest św. Izydor zwany Oraczem, patron rolników.
Ten Hiszpan z dwunastego stulecia (zmarł 15 maja w 1130 r.) dał przykład świętości życia już od najmłodszych lat. Wychowywany został w pobożnej atmosferze swojego rodzinnego domu, w którym panowało ubóstwo. Jako spadek po swoich rodzicach otrzymać miał jedynie pług. Zapamiętał również słowa, które powtarzano w domu: „Módl się i pracuj, a dopomoże ci Bóg”. Przekazy o życiu Świętego wspominają, iż dom rodzinny świętego Oracza padł ofiarą najazdu Maurów i Izydor zmuszony był przenieść się na wieś. Tu, aby zarobić na chleb, pracował u sąsiada. Ktoś „życzliwy” doniósł, że nie wypełnia on należycie swoich obowiązków, oddając się za to „nadmiernym” modlitwom i „próżnej” medytacji. Jakież było zdumienie chlebodawcy Izydora, gdy ujrzał go pogrążonego w modlitwie, podczas gdy pracę wykonywały za niego tajemnicze postaci - mówiono, iż były to anioły. Po zakończonej modlitwie Izydor pracowicie orał i w tajemniczy sposób zawsze wykonywał zaplanowane na dzień prace polowe. Pobożna postawa świętego rolnika i jego gorliwa praca powodowały zawiść u innych pracowników. Jednak z czasem, będąc świadkami jego świętego życia, zmienili nastawienie i obdarzyli go szacunkiem. Ta postawa świętości wzbudziła również u Juana Vargasa (gospodarza, u którego Izydor pracował) podziw. Przyszły święty ożenił się ze świątobliwą Marią Torribą, która po śmierci (ok. 1175 r.) cieszyła się wielkim kultem u Hiszpanów. Po śmierci męża Maria oddawała się praktykom ascetycznym jako pustelnica; miała wielkie nabożeństwo do Najświętszej Marii Panny. W 1615 r. jej doczesne szczątki przeniesiono do Torrelaguna. Św. Izydor po swojej śmierci ukazać się miał hiszpańskiemu władcy Alfonsowi Kastylijskiemu, który dzięki jego pomocy zwyciężył Maurów w 1212 r. pod Las Navas de Tolosa. Kiedy król, wracając z wojennej wyprawy, zapragnął oddać cześć relikwiom Świętego, otworzono przed nim sarkofag Izydora, a król zdumiony oznajmił, że właśnie tego ubogiego rolnika widział, jak wskazuje jego wojskom drogę...
Izydor znany był z wielu różnych cudów, których dokonywać miał mocą swojej modlitwy. Po śmierci Izydora, po upływie czterdziestu lat, kiedy otwarto jego grób, okazało się, że jego zwłoki są w stanie nienaruszonym. Przeniesiono je wówczas do madryckiego kościoła. W siedemnastym stuleciu jezuici wybudowali w Madrycie barokową bazylikę pod jego wezwaniem, mieszczącą jego relikwie. Wśród licznych legend pojawiają się przekazy mówiące o uratowaniu barana porwanego przez wilka, oraz o powstrzymaniu suszy. Izydor miał niezwykły dar godzenia zwaśnionych sąsiadów; z ubogimi dzielił się nawet najskromniejszym posiłkiem. Dzięki modlitwom Izydora i jego żony uratował się ich syn, który nieszczęśliwie wpadł do studni, a którego nadzwyczajny strumień wody wyrzucił ponownie na powierzchnię. Piękna i nostalgiczna legenda, mówiąca o tragedii Vargasa, któremu umarła córeczka, wspomina, iż dzięki modlitwie wzruszonego tragedią Izydora, dziewczyna odzyskała życie, a świadkami tego niezwykłego wydarzenia było wielu ludzi. Za sprawą św. Izydora zdrowie odzyskać miał król hiszpański Filip III, który w dowód wdzięczności ufundował nowy relikwiarz na szczątki Świętego.
W Polsce kult św. Izydora rozprzestrzenił się na dobre w siedemnastym stuleciu. Szerzyli go głównie jezuici, mający przecież hiszpańskie korzenie. Izydor został obrany patronem rolników. W Polsce powstawały również liczne bractwa - konfraternie, którym patronował, np. w Kłobucku - obdarzone w siedemnastym stuleciu przez papieża Urbana VIII szeregiem odpustów. To właśnie dzięki jezuitom do Łańcuta dotarł kult Izydora, czego materialnym śladem jest dzisiaj piękny, zabytkowy witraż z dziewiętnastego stulecia z Wiednia, przedstawiający modlącego się podczas prac polowych Izydora. Do łańcuckiego kościoła farnego przychodzili więc przed wojną rolnicy z okolicznych miejscowości (które nie miały wówczas swoich kościołów parafialnych), modląc się do św. Izydora o pomyślność podczas prac polowych i o obfite plony. Ciekawą figurę św. Izydora wspierającego się na łopacie znajdziemy w Bazylice Kolegiackiej w Przeworsku w jednym z bocznych ołtarzy (narzędzia rolnicze to najczęstsze atrybuty św. Izydora, przedstawianego również podczas modlitwy do krucyfiksu i z orzącymi aniołami). W 1848 r. w Wielkopolsce o wolność z pruskim zaborcą walczyli chłopi, niosąc jego podobiznę na sztandarach. W 1622 r. papież Grzegorz XV wyniósł go na ołtarze jako świętego.

CZYTAJ DALEJ

Tydzień Laudato si’ w Polsce

2024-05-15 15:27

[ TEMATY ]

papież Franciszek

Laudato si'

Tydzień Laudato Si'

Łukasz Frasunkiewicz

“Tydzień Laudato si’” to inicjatywa watykańskiej Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka, upamiętniająca opublikowanie encykliki Laudato si' Papieża Franciszka, a przede wszystkim - zaproszenie do wcielania jej przesłania w życie. Obchodzony w tym roku w dniach 19-26 maja pod hasłem “Ziarna nadziei” przypomina nam, że choć czasy, w których żyjemy naznaczone są głębokimi kryzysami, to jako chrześcijanie - pozostajemy ludźmi nadziei, co więcej możemy naszymi postawami i gestami tę nadzieję kultywować i dawać ją innym.

Przesłanie “Laudato si’” - dzisiaj jeszcze bardziej aktualne

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję