Tegoroczny Diecezjalny Dzień Młodych odbył się po raz piąty. Przyświecało mu hasło „Święty spokój”. W sobotę 7 września spotkała się młodzież zrzeszona w katolickich ruchach i stowarzyszeniach na Diecezjalnym Dniu Młodych. Spotkanie było okazją do podsumowania wakacyjnych rekolekcji oraz wprowadzenia w systematyczną pracę w ciągu roku.
Dzień Młodych przebiegał w dwóch etapach. Przed południem członkowie ruchów i stowarzyszeń zebrali się w czterech różnych miejscach: Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży w Domu Rekolekcyjnym bł. Karoliny Kózkówny w Rzeszowie, Ruch Apostolstwa Młodzieży w kościele św. Jadwigi w Rzeszowie, Ruch Światło-Życie w katedrze, Liturgiczna Służba Ołtarza w Domu Rekolekcyjnym „Effatha” w Zaczerniu. Punktem kulminacyjnym spotkań przedpołudniowych były Msze św.
Eucharystii w katedrze przewodniczył bp Edward Białogłowski. W homilii, nawiązując do Ewangelii o uzdrowieniu dziesięciu trędowatych, mówił o potrzebie wdzięczności.
Reklama
Po południu wszystkie grupy spotkały się w Domu Diecezjalnym Tabor w Rzeszowie. Po grillu i Koronce do Bożego Miłosierdzia młodzież wysłuchała katechezy bp. Edwarda Białogłowskiego na temat roli Maryi w historii zbawienia. W dalszej części spotkania młodzież podziękowała ks. Krzysztofowi Golasowi za czteroletnią pracę w charakterze diecezjalnego duszpasterza młodzieży. Ks. Golas zakończył pełnienie funkcji w sierpniu br. Nowym duszpasterzem młodzieży został ks. Tomasz Ryczek, diecezjalny asystent KSM.
Kolejnym punktem Dnia Młodych była konferencja ks. Mariusza Mastaja, wikariusza z Czudca. Diecezjalny Dzień Młodych zakończył się agapą. W 2015 i 2016 roku Dni Młodych odbyły się w Cmolasie, a w kolejnych dwóch latach w Parku Papieskim w Rzeszowie. Diecezjalne Dni Młodych są okazją do podsumowania i dziękczynienia za wakacyjne rekolekcje i obozy oraz do wprowadzenia w systematyczną pracę.
Miechów był miejscem jednej z najkrwawszych bitew powstania styczniowego. Militarna klęska paradoksalnie umocniła determinację patriotów, co kolejne pokolenia doprowadziło do wymarzonej wolności w 1918 roku. W tym duchu w Miechowie została przypomniana i zaprezentowana postać ks. Leona Postawki, uczestnika bitwy miechowskiej, działacza narodowego, pamiętnikarza, dyrektora Polskiej Misji Katolickiej w Paryżu, kapłana o ogromnym doświadczeniu i bogatym życiorysie
Na wydarzenie pn. „Nieszpory z ks. Leonem Postawką” 16 lutego 2018 r. zaprosili wspólnie: Towarzystwo Przyjaciół Archiwum Diecezjalnego im. Wincentego Kadłubka w Kielcach oraz Towarzystwo Przyjaciół Sztuki w Miechowie. Spotkanie miało miejsce w BWA „U Jaksy”, a poprowadziła je dyrektor instytucji Krystyna Olchawa. Wyjątkową, iście patriotyczną atmosferę nadał „Nieszporom” koncert chopinowski w wykonaniu młodego wirtuoza (był to Paweł Sopel, pianista, student Akademii Muzycznej w Krakowie) i obrazy królujące w każdym zakątku tej „świątyni sztuki”.
Św. Jan Nepomucen urodził się w Pomuku (Nepomuku) koło Pragi.
Jako młody człowiek odznaczał się wielką pobożnością i religijnością.
Pierwsze zapiski o drodze powołania kapłańskiego Jana pochodzą z
roku 1370, w których figuruje jako kleryk, zatrudniony na stanowisku
notariusza w kurii biskupiej w Pradze. W 1380 r. z rąk abp. Jana
Jenzensteina otrzymał święcenia kapłańskie i probostwo przy kościele
św. Galla w Pradze. Z biegiem lat św. Jan wspinał się po stopniach
i godnościach kościelnych, aż w 1390 r. został mianowany wikariuszem
generalnym przy arcybiskupie Janie. Lata życia kapłańskiego św. Jana
przypadły na burzliwy okres panowania w Czechach Wacława IV Luksemburczyka.
Król Wacław słynął z hulaszczego stylu życia i jawnej niechęci do
Rzymu. Pragnieniem króla było zawładnąć dobrami kościelnymi i mianować
nowego biskupa. Na drodze jednak stanęła mu lojalność i posłuszeństwo
św. Jana Nepomucena.
Pod koniec swego życia pełnił funkcję spowiednika królowej
Zofii na dworze czeskim. Zazdrosny król bezskutecznie usiłował wydobyć
od Świętego szczegóły jej spowiedzi. Zachowującego milczenie kapłana
ukarał śmiercią. Zginął on śmiercią męczeńską z rąk króla Wacława
IV Luksemburczyka w 1393 r. Po bestialskich torturach, w których
król osobiście brał udział, na pół żywego męczennika zrzucono z mostu
Karola IV do rzeki Wełtawy. Ciało znaleziono dopiero po kilku dniach
i pochowano w kościele w pobliżu rzeki. Spoczywa ono w katedrze św.
Wita w bardzo bogatym grobowcu po prawej stronie ołtarza głównego.
Kulisy i motyw śmierci Świętego przez wiele lat nie był znany, jednak
historyk Tomasz Ebendorfer około 1450 r. pisze, że bezpośrednią przyczyną
śmierci było dochowanie przez Jana tajemnicy spowiedzi. Dzień jego
święta obchodzono zawsze 16 maja. Tylko w Polsce, w diecezji katowickiej
i opolskiej obowiązuje wspomnienie 21 maja, gdyż 16 maja przypada
św. Andrzeja Boboli. Jest bardzo ciekawą kwestią to, że kult św.
Jana Nepomucena bardzo szybko rozprzestrzenił się na całą praktycznie
Europę.
W wieku XVII kult jego rozpowszechnił się daleko poza
granice Pragi i Czech. Oficjalny jednak proces rozpoczęto dopiero
z polecenia cesarza Józefa II w roku 1710. Papież Innocenty XII potwierdził
oddawany mu powszechnie tytuł błogosławionego. Zatwierdził także
teksty liturgiczne do Mszału i Brewiarza: na Czechy, Austrię, Niemcy,
Polskę i Litwę. W kilka lat potem w roku 1729 papież Benedykt XIII
zaliczył go uroczyście w poczet świętych.
Postać św. Jana Nepomucena jest w Polsce dobrze znana.
Kult tego Świętego należy do najpospolitszych. Znajduje się w naszej
Ojczyźnie ponad kilkaset jego figur, które można spotkać na polnych
drogach, we wsiach i miastach. Często jest ukazywany w sutannie,
komży, czasem w pelerynie z gronostajowego futra i birecie na głowie.
Najczęściej spotykanym atrybutem św. Jana Nepomucena jest krzyż odpustowy
na godzinę śmierci, przyciskany do piersi jedną ręką, podczas gdy
druga trzyma gałązkę palmową lub książkę, niekiedy zamkniętą na kłódkę.
Ikonografia przedstawia go zawsze w stroju kapłańskim, z palmą męczeńską
w ręku i z palcem na ustach na znak milczenia. Również w licznych
kościołach znajdują się obrazy św. Jana przedstawiające go w podobnych
ujęciach. Jest on patronem spowiedników i powodzian, opiekunem ludzi
biednych, strażnikiem tajemnicy pocztowej.
W Polsce kult św. Jana Nepomucena należy do najpospolitszych.
Ponad kilkaset jego figur można spotkać na drogach polnych. Są one
pamiątkami po dziś dzień, dawniej bardzo żywego, dziś już jednak
zanikającego kultu św. Jana Nepomucena.
Nie ma kościoła ani dawnej kaplicy, by Święty nie miał
swojego ołtarza, figury, obrazu, feretronu, sztandaru. Był czczony
też jako patron mostów i orędownik chroniący od powodzi. W Polsce
jest on popularny jako męczennik sakramentu pokuty, jako patron dobrej
sławy i szczerej spowiedzi.
Kościół i Państwo, niezależne i autonomiczne - każde w swojej dziedzinie, są zobowiązane do współpracy dla dobra wspólnego. Wroga separacja szkodzi dobru człowieka - napisali członkowie Rady Konferencji Episkopatu Polski ds. Społecznych w stanowisku wydanym po spotkaniu Rady, które miało miejsce 21 maja w Warszawie. Obradom przewodniczył bp Marian Florczyk.
W wydanym po obradach stanowisku dotyczącym aktualnej relacji Kościół - Państwo członkowie Rady zauważyli, że „w obecnej rzeczywistości polityczno-społecznej zamiast separacji skoordynowanej, typowej dla państwa świeckiego, promowany jest wzorzec separacji wrogiej, właściwej dla ideologii laicyzmu”. Członkowie Rady wskazali, że separacja skoordynowana to „wzajemna autonomiczna współpraca Kościoła i Państwa, zapewniająca realizację dobra wspólnego opartego o transcendentną godność człowieka i naturalne prawo moralne”. „W tym modelu Państwo jest bezstronne wyznaniowo a w konsekwencji otwarte na współpracę z Kościołami i wspólnotami religijnymi” - czytamy w stanowisku. Separacja wroga natomiast, polega „na usuwaniu i ostatecznym zwalczaniu symboli religijnych i przejawów kultu religijnego, eliminowaniu społecznej roli Kościoła oraz wszelkich przejawów prywatnego i publicznego życia religijnego”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
